سید محمود دعایی

  • در گفت و گو با جماران؛

    مجید انصاری، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، به جماران گفت: مواردی که از خاطرات آقای دعایی منتقل می شود نشان می دهد رهبری همین را می خواهند ولی من نمی دانم چرا عده ای این رفتار و خط مشی را بر نمی تابند و عرصه ترویج این خط مشی را هم تنگ می کنند. یعنی نمی گذارند فضای رسانه ای ما فضای جذب حداکثری باشد و فضای گزینش ما در کشور فضای حداکثری باشد. اگر تک تک نمایندگان ولی فقیه در دانشگاه ها یک دعایی بودند؛ آیا واقعا فضای کم نشاط سیاسی دانشگاه های ما این بود که امروز هست؟! البته ممکن است یک جمعی با دیدگاه بسته احساس کنند خیلی هم نشاط هست ولی واقعا نیست.

  • در گفت و گو با جماران؛

    آیت الله محمد حسن اختری، رئیس کمیته حمایت از انقلاب اسلامی مردم فلسطین به جماران گفت: مرحوم دعائی یک دیدگاه و خط مشی خاصی در سیاست داشت شاید ما در خط مشی خودمان همدیگر را قبول نداشتیم و هر یک روش خاص خود را داشتیم اما ایشان با تمام افراد ارتباط داشت به خصوص کسانی که از سیاست کنار گذاشته شده بودند. در مشی کاری خود همان را که معتقد بود انجام میداد و بر اساس منطق و بینش خود عمل میکرد. بر عکس ما با کسانی که با امام میانه‌ای نداشتند سلام علیک میکرد. مرحوم دعائی با بسیاری از گروه‌ها قبل از انقلاب در ارتباط بود و اخبار و فعالیت آنان را منعکس می‌کرد در واقع زبان گویای همه طیف‌هایی شده بود که در راه انقلاب فعالیت می‌کردند.

  • در گفت و گو با جماران؛

    عباس سلیمی نمین، فعال سیاسی اصولگرا، به جماران گفت: من آقای دعایی را به عنوان شخصیت اخلاق مدار می شناسم. فردی که در رأس یک رسانه است اگر مراقبت نکند، یک ابزار قدرتی دارد که می تواند انسان ها را به راه های ناصواب بکشاند. آدم می تواند شهادت بدهد که آقای دعایی در طول عمر رسانه ای خودش از این لغزش ها مصون بوده و هرگز از ابزار و قدرت رسانه در جهت مطامع خودش بهره نگرفت و این ابزار قدرت را در مسیر ناصواب قرار نداد.

  • در گفت و گو با جماران؛

    سید عبدالواحد موسوی لاری، عضو مجمع روحانیون مبارز، به جماران گفت: آقای دعایی شدیدا ارادتمند امام بود و تصنعی و کاسبکارانه نبود. یعنی این طور نبود که به امام نزدیک شود تا به پول، قدرت و مکنتی برسد. زمانی به امام وصل شد که ارتباط با امام منجر به زندان، شکنجه و در به دری بود. دوم اینکه آقای دعایی چه زمانی که در نجف شبه تبعید بود و آن طوری زندگی می کرد، چه سال 59 تا 1401 که نماینده مجلس و نماینده امام و رهبری بود، از نظر شرایط زندگی عوض نشد.

  • یادداشت/

    همان طور که یک بار دیگر گفته ام، آقای دعایی برای ما یک مثال است. مدام می گوییم که از بزرگان و خوبان سرمشق بگیریم و مثل آنها زندگی کنیم، این کار آسان نیست. من از «هنر دعایی بودن» حرف زدم. هنر دعایی بودن بسیار دشوار است و کسانی می توانند آزمایش کنند که آیا می توانند مثل او زندگی کنند؟! به نظر من کار دشواری است و آدمی که باید مثل او زندگی کرد و مثل او زندگی کردن مشکل باشد، قاعدتا آدم بزرگی است.

  • در گفت و گو با جماران؛

    محمدعلی رحمانی، یکی از شاگردان امام خمینی(س)، به جماران گفت: آقای دعایی «استقلال» را از امام درس گرفته بود. ایشان از نظر سلوک فردی بسیار مقیّد و متدیّن بود. هیچ کس ایشان را در زیّ غیر طلبگی ندید. یعنی هیچ کس در نجف، کربلا، کاظمین یا بغداد ندید ایشان مثلا ساعت دستش ببندد یا موی سرش بلند باشد. چون امام نسبت به ما این عنایت را داشت که می گفت زیّ طلبگی شما از بین نرود.